Rozmowa w ciszy

Rozmowa z Istotą Świetlistą.

Kiedy byłam w lesie i szłam sama w ciszy, robiąc zdjęcia pięknej jesieni, usłyszałam wewnątrz Siebie słowa: "Obejrzyj się". Były one radosne, życzliwe i takie znajome..., i moje Uczucia natychmiast zharmonizowały się
z Tą Energią. Stanęłam i obróciłam się...

Przede mną stała Świetlista Istota.

Zaczęłam robić zdjęcia, obawiając się, że ten Obraz zaraz zniknie...

Tak się nie stało. Trwało to dobrych parę minut. Byłam Zjednoczona z tym Światłem.

Ta Chwila trwa...nadal.

Była Uniesieniem i Zachwytem. Olśniewające Światło, jakby lustro mnie samej, Prawdziwej.

Czułam się lekka i szczęśliwa. Ta cicha, wewnętrzna rozmowa przypominała mi o Miłości
i Jej Wszechobecności.

Oddychałam, łapiąc Światło i Jego blask całą Sobą.

Nie byłam tą Anusią na ziemi, lecz Przestrzenią Obecną, a jednocześnie Obserwującą słońce, które się przemieszczało, a ja wraz z nim. Dlatego Istota Światła była widoczna tyle czasu, ile potrzebowałam...ile potrafiłam objąć, przyjąć...

Pamiętam tylko Ją i słońce, które niczym piękna twarz, dopasowana była do postaci i Jej szaty cudownie promieniującej czystą bielą.

Teraz, kiedy wracam pamięcią do tamtego wydarzenia, dominuje znów Zachwyt, ale tamten był nie do opanowania, wzrastał wraz ze mną, aż stałam się Ogromna. Cała Przestrzeń spowita była mgłą, a równocześnie widziałam wyraźny, Czysty Obraz.

Na ziemię sprowadził mnie człowiek, który przechodził /aż dziwne, że wówczas w tym miejscu nie było ludzi
mimo, że był to dzień Wszystkich Świętych, wolny od pracy i piękna pogoda/.

Kiedy się tylko poruszyłam, słonko zmieniło pozycję i schowało się za drzewa, zabierając ze sobą Świetlistą Istotę.
A raczej to ja Ją zabrałam do Serca i jest we mnie. Buzia teraz sama się śmieje

Poszłam dalej z tą radością i szczęśliwością, a strumyk przepływający obok dosłownie śpiewał...

Pomyślałam żartobliwie, a gdzie masz nuty? i natychmiast zobaczyłam na drzewie nad nim taki splot gałązek,
że śmiałam się już w głos, dostrzegając w nich Nuty Natury.

Szłam dalej skąpana w blaskach kolorów jesieni, wszystko lśniło, pulsowało Radością i napełniało dogłębnie Miłością.

Mój partner Mireczek,w tym czasie był gdzieś przede mną, zajęty kręceniem półgodzinnego filmu i dzięki temu, miałam czas dla siebie. Wiem, że On również spotkał Cudowną Istotę, posiadającą skrzydła uniesione, jak wskazówki zegara oraz promieniującą boskim niebieskim promieniem, w cudownej, złotej szacie..

Wstawię Mireczka zdjęcia w kolejnym poście, a tu wstawiam moje do opisu powyżej.

Nie byłam wówczas w stanie nagrywać słów, które płynęły do mnie i ze mnie, bo robiłam telefonem zdjęcia, a tam mam też dyktafon. I tak nie byłabym w stanie go włączyć, bo nawet nie bardzo pamiętam ciało, które robiło fotografie, a JA byłam w Połączeniu Całkowitym z Istotą Światła, która mnie tak "po prostu" zawołała... i Cudownie Powitała

Czy można opisać TO, co się Czuło? Chyba nie, bo z "tamtej" Przestrzeni nie dosięgają już nasze paluszki do klawiatury...

ps. Już na początku naszego spaceru, miałam podpowiedzi, o czym komunikowałam Mireczkowi, aby nie iść daleko, jak poprzednio dla "dobra ciała", lecz iść dzisiaj nad strumyk, pomalutku i uważnie robić zdjęcia. Zrobiłam ich ponad 300 Jeszcze jedna rzecz...wychodząc z domu nie chciałam brać telefonu i mówiłam do Mireczka, że jeśli go wezmę, to daleko nie dojdziemy, bo będę robiła zdjęcia. W końcu znam siebie i swoją twórczą duszę. Mireczek powiedział "weź", tak zrobiłam i teraz tylko Dziękuję za TO co się wydarzyło dla Dobra Duszy

Kocham mocno i pozdrawiam wszystkich z Miłością.

Dziękuję za Waszą Obecność

Dziękuję kochanemu Mireczkowi za wspólną wyprawę do Cudownego Miejsca

Film zawiera więcej zdjęć świetlistych, zapraszam http://manareiki.net/forum/index.php?topic=872.msg2965

Działy Forum

Użytkownik

Ania SasAnka

Artykuły